19 januari 2014
De aanleiding om een weekendje Bath te plannen was de ontmoeting met een oudtante van mijn echtgenoot, maar ook zonder deze reden, is Bath en omgeving echt de moeite van een bezoekje waard, en eigenlijk niet ver van Brugge. Het was even zoeken om een geschikte slaapplaats te vinden die niet te duur was en toch goede kwaliteit bood, daar tijdens het weekend dat we hadden uitgekozen, ook net het Mozartfest plaatsvond in Bath en we eigenlijk ook maar een kleine drie weken vooraf boekten. Er waren dus al vele bedden geboekt in Bath, en de overgebleven hotels en B&B’s waren ofwel te duur, of reeds volzet, of konden ons niet echt bekoren. We gingen toch met de wagen dus besloot ik in de direkte omgeving van Bath te zoeken naar een goede B&B.
Die vonden we dan ook in het “Old Parsonage House” in Beckington, een klein dorpje op een kwartiertje rijden van Bath. De kamers zijn echt zeer mooi en smaakvol ingericht, met alle nodig comfort, zoals benodigdheden om koffie en thee te zetten. De woning is zeer smaakvol gerestaureerd en je kan je wagen probleemloos op de parking voor de woning parkeren, weg van de straat. Het ontbijt is copieus, met vers fruit, yoghurt, granen, broodjes en croissants, koffie en thee. De gastvrouw komt vragen wat je kiest uit het warme aanbod van eieren (poached, omelet, scrambled, bacon, en sausages, samen met warme toast). Heerlijk. (prijzen 95 pond voor een dubbele kamer) Je betaald wanneer je uit checkt, je dient vooraf niets te betalen, ook geen credit card te geven als reservatie. De eigenaars zijn vlot per mail te bereiken en antwoorden vlot op eventuele vragen. In het dorp zijn ook een tweetal restaurantjes die aan te raden zijn en te voet makkelijk te bereiken zijn.
De eerste avond kozen we dan ook voor een maaltijd in het verste restaurantje (5 min wandelen) dat op tripadvisor goede aanbevelingen kreeg. De gastheer maakte voor ons een reservatie, wat duidelijk aan te raden is in het weekend. We werden zeer warm onthaald door de uitbater van de “Forester Arms”. Het was er vrij druk en we moesten een tiental minuutjes wachten aan de bar voor ons tafeltje vrij kwam, dus namen we eerst een drankje en namen de menu eens door. Hij raadde ook heel eerlijk een bepaald gerecht af in het voordeel van een van de huisspecialiteiten. Het eten is copieus, en lekker vers huisbereid. Ook de desserts zijn lekker. Voor 100 pond hadden we met vier heerlijk en meer dan voldoende gegeten. We namen met de auto op zaterdagmorgen de tunnel naar Engeland.
Omdat we op de heenweg voorbij Stonehenge kwamen besloten we deze belangrijke 3500 jaar oude prehistorische site die we nog nooit bezocht hadden te gaan bekijken. We bereikten Stonehenge op het einde van de namiddag. Op dat ogenblik was het nieuwe bezoekerscentrum nog net niet klaar, en dienden we onze tickets te kopen in het kleine kantoortje dat zeer slecht voorzien is voor het ontvangen van grote aantallen bezoekers. We moesten dus eventjes aanschuiven in de regen en de kou, hoewel het al november was en het toeristische hoogseizoen al voorbij was. Vanuit het kleine ticket office kan je de weg volgen die naar de stenen cirkel leidt. Hoewel je niet tussen de henges kan lopen, loop je toch vrij dicht rond het monument. De audioguide is een aanrader en geeft zeer gedegen uitleg over de mogelijke onstaansgeschiedenis van Stonehenge. We hadden geluk en het weer klaarde op toen we rond de stenen liepen en de zon kwam zelfs even piepen. Zorg wel dat je goed ben aangekleed als het weer koud is, want het monument staat in een open vlakte en de wind kan koud zijn. Na een goed uur hadden we het dan ook koud genoeg om een warmere plek op te zoeken. We reden naar het centrum van Amesbury, het stadje waarbij Stonehenge ligt. Daar stapten we de koffie bar Mondo binnen voor een warme koffie en broodje, sandwich of pannini. Net goed voor een lichte lunch en een lekkere koffie. (3 High Street, Amesbury )
Omdat Salisbury niet ver weg ligt van Amesbury besloten we de kathedraal van Salisbury te bezoeken. (6 The Close, Salisbury) Deze magnifieke gotische kathedraal werd voltooid in de 13e eeuw. Elke avond zingt het jongerenkoor de misviering, tijdens de weekdagen om 17u30 en op zondag om 9u15, 10u30 en 16u30. De kathedraal heeft de hoogste toren in Engeland, is in het bezit van de best bewaarde originele Magna Carta (1215) en je vindt er Europa’s oudste werkende klok.
We hadden zin een warme koffie en stapten het koffiehuis Carwadines (2-3 Bridge St, Salisbury), binnen voor een afternoon cream tea waarbij je naast een koffie, tee of warme chocolade kan kiezen tussen een van de heerlijke scones: blueberry, fruits of the forest, sultana, orange or plain, samen met een klot cream en confituur. Een heerlijke maagvuller en de bediening is super vriendelijk. Salisbury is een gezellig stadje om even door te wandelen en eventueel wat te shoppen.
De volgende dag (zondag) reden we na een heerlijk ontbijt met eitjes en toast naar Bath. Bath zelf is vrij indrukwekkend als je er naartoe rijdt, onmiddellijk vallen de heuvels rond Bath op en de gekke gebogen bebouwing in de stad. We reden het centrum binnen en parkeerden vlakbij The Royal Crescent op Catherine Place. We wandelden naar de Royal Crescent , een belangrijk gebouw in de vorm van een halve cirkel, gebouwd tussen 1767 en 1775 en ontworpen door John Wood. Het bestaat uit een dertigtal huizen, waarvan je de nummer 1, kan bezoeken. We vonden de ingangsprijs van de nummer 1 wat hoog en bezochten het dus niet.
Van de Royal Crescent liepen we door Brock Street naar Circus, een rondvormig plein waarrond de gebouwen ook in een cirkel gebouwd zijn, eveneens ontworpen door John Wood, en dat vanuit de lucht de vorm van een sleutel heeft. Bath is geklasseerd als werelderfgoed. Van Circus liepen we naar het centrum van Bath, met Bath Abbey en de Roman baths, waarvoor Bath zo bekend is. We liepen rond de kerk die echter voor een dienst gesloten was en besloten eerst the Romaanse baden te bezoeken. Je krijgt een audio guide die je door het museum leidt dat heel boeiend is opgebouwd en heel wat informatie meegeeft over de levensomstandigheden in het toenmalige Romeinse Rijk, om te eindigen bij de baden zelf die gebouwd zijn boven de natuurlijke heetwaterbronnen in Bath. De baden en de ruimtes errond zijn goed bewaard en mooi gerestaureerd. Het museum bleek zo boeiend dat we onze zestienjarige dochter moesten aansporen wat voort te maken daar we een lunch afspraak hadden met onze oudtante. Je kan best minimum twee uur rekenen voor het bezoek van de baden.
We namen de lunch in Woods restaurant (9 Alfred Street, Bath ), dicht bij de Assembly rooms en Circus, waar we een Britse lunch namen. Het eten is echt heel lekker, de bediening heel vlot en de inrichting lekker posh Brits. Echt een aanrader. Je kan een lunch nemen voor 18 euro per persoon, met voldoende keuze wat betreft de gerechten. Onze oudtante bestelde de wijn, die ook heel lekker was. Best wel vooraf reserveren, zeker in het weekend. Het restaurant zat helemaal vol. In de namiddag liepen we de stad terug in om de kerk (Abbey) nog te bezoeken, die Gotisch is van stijl. We sloten af met wat window shopping.
Het was het weekend van het Mozartfest in Bath en we hadden een concert geboekt in de Assembly Rooms, op die manier bezochten we dan ook dit gebouw. We waren vrij vroeg en besloten nog iets te drinken in het café van de Assembly Rooms. De stukken gebak zagen er zo aantrekkelijk uit dat we dus een stuk gebak aten als avondmaal. De concertzaal in de Assembly Rooms is vrij klein, maar wel gezellig. De akoustiek was niet opperbest maar ok.
Na weer een heerlijk ontbijt namen we afscheid van onze gastvrouw en gastheer in het B&B, en besloten naar Lacock te rijden waar het klooster de achtergrond vormde van sommige Harry Potter films. De huisjes en inns stammen uit de 15e eeuw, en de straatjes zijn prachtig om door te lopen. Filmmakers gebruikten het stadje in Pride en Prejudice, The other Boleyn girl, Harry Potter en andere klassieke films. Na een wandeling door het dorp langs de kleine lokale winkeltjes, liepen we naar de abbey dat pas vanaf 11 u opent. Het klooster huist ook een museum gewijd aan William Fox Talbot, een van de pioniers van de fotografie. Het klooster zelf is prachtig gerestaureerd en Harry Potter fans zullen ervan smullen. Ook de tuinen zijn aangenaam om eens door te lopen.
We namen de lunch in The red lion pub, waar we naast het haardvuur een klassieke Britse publunch namen. Lekker zondermeer. De bediening was vriendelijk, niets op aan te merken. Op de terugweg naar Folkstone besloten we het broertje van Stonehenge te bezoeken in Avebury, waar zich de grootste stenen cirkel ter wereld bevindt. De cirkel bevat enkele zeer imponerende Avebury, en de overblijfselen van een stenen weg. De cirkel ontstond ongeveer 4500 jaar geleden maar vele stenen werden weer rechtop gezet door Alexander Keiller in 1930. Het stadje Avebury zelf heeft zich binnen in de cirkel ontwikkeld. De site is gratis te bezoeken.
We reden van daar terug naar Folkstone en via de Tunnel terug naar het vasteland, na een zeer boeiend weekend, niet zo heel ver van huis.
chefmaison 