chefmaison

19 april 2014

Het was februari en eigenlijk wilden we een citytrip richting zon maken, maar we waren laat met plannen en boeken,  geen goedkopere vluchten meer, het was immers krokusvakantie en dus druk, druk in vakantieland. Dus kozen we een bestemming die we met de auto konden bereiken. We hadden nog nooit de Mont Saint Michel in Bretagne bezocht, dus dit werd het uitgangspunt. En de oesters trokken ons natuurlijk ook aan. We koppelden er nog een nacht en een dag Parijs aan omdat manlief er toch moest zijn voor het werk, en we zouden dan van daaruit verder rijden richting Bretagne. Na wat rond surfen bleek dat Saint Malo een goede uitvalsbasis zou zijn om te overnachten en dagtrips in de omgeving te maken. Er waren heel wat hotelletjes die gezien het winterseizoen echt heel goedkoop waren. Daar we noch wat punten van de Accor hotelketen konden omzetten in overnachtingen kozen we het Ibis Styles hotel in Saint-Malo (centre historique) dat zich binnen de oude stadmuren bevindt en vlakbij de haven en de zee. Van daaruit zouden we elke dag een andere bestemming in de omgeving bezoeken én we zouden elke dag oesters eten!
Ons dagje Parijs gebruikten om eindelijk eens Versailles te bezoeken, over alle vorige jaren waren we er nog geen enkele keer toe gekomen om dit pareltje te bezoeken. Het was laag seizoen en dus een uitgelezen moment om Versailles te bezoeken, zonder door drommen toeristen omver gelopen te worden.
Versailles was inderdaad heel rustig, we konden haast voor de gulden toegangspoort parkeren! (parkeren is helaas niet goedkoop, ik geloof dat we elf euro betaalden voor enkele uren parkeren). We namen toegangs-tickets via de automaten en kozen een ticket waarmee we alles konden bezoeken, ook het paleis van Marie-Antoinette. Eerst even door de scanners, waar we niet echt dienden aan te schuiven. En het is inderdaad indrukwekkend! Halverwege namen we een koffie in één van de koffie-café’s in Versailles en de man achter de bar antwoordde op de vraag of het nu rustig was, dat er helemaal niemand was die dag. Op drukke dagen stonden er enorme rijen voor een koffie of een broodje! Het leek ons niet echt verlaten hier in Versailles, er liep echt wel wat volk door de vele zalen, en we besloten dat we het nooit in het hoogseizoen wilden bezoeken. Groot nadeel in het laag seizoen (aka winter) is dat de tuinen er echt wel heel kaal bijliggen, er werkt geen enkele fontein en alle beelden in de tuinen zijn afgedekt. Maar dat namen we er graag bij en we besloten om op een mooie lente- of zomerdag eens terug te komen, heel vroeg ’s morgens om alleen de tuinen te bezoeken.

Na dit bezoek vol schoonheid, reden we richting Bretagne. We stopten aan een tankstation om een broodje te verorberen want een vriend had ons gewaarschuwd dat er in Saint-Malo helemaal niets te beleven viel ’s avonds en als je wat te laat was je niets meer te eten zou vinden. Eenmaal aangekomen in Saint-Malo rond 10 u ’s avonds bleek dit helemaal uit de lucht gegrepen. Er waren heel wat eetgelegenheden, vooral daar ons hotel midden in de oude stad lag, letterlijk tussen de restaurants! We besloten dan om na het inchecken nog wat oesters te verorberen. Dit bleek echt geen enkel probleem ook niet na 10 u!
Onze hotelkamer was klein maar wel heel gerieflijk en proper en er was een ruime badkamer. (in vergelijking met de kamer) Parkeren kon net aan de andere kant van de oude muren, en was daar het laag seizoen was, gratis. Het ontbijt was eenvoudig maar lekker en alles wat je nodig had en inbegrepen in de prijs van het hotel.
Na het ontbijt namen we de auto en reden naar Mont Saint Michel. Er is buiten de Mont een parking voorzien voor alle wagens van waaruit een gratis shuttle je naar de Mont brengt, die opgelijst staat als UNESCO werelderfgoed. Je kan er ook naartoe wandelen. Ze zijn een nieuwe voetgangersbrug aan het bouwen en net voor de baai is eer een panoramische brug gebouwd van waaruit je een mooi zicht hebt op de Mont Saint-Michel. We besloten de shuttle te nemen die ook net geparkeerd stond en nadat we opstapten onmiddellijk vertrok richting mont.

Het is een leuke rit waarbij je steeds dichter bij het monument komt.
Je stapt voor de kleine stad die zich op dit kleine eiland bevindt af en het laatste stukje wandel je naar het eiland. En ook hier, er waren best wel wat toeristen, doch niet in drommen en het bezoek was dus echt wel heel aangenaam. Op heel wat plaatsen binnen de kathedraal of het klooster was je af en toe helemaal alleen. De Mont-Saint-Michel is echt een aanrader om te bezoeken. Mooie architectuur en mooie vergezichten. We hebben niet gegeten in het kleine stadje rondom de kathedraal, alleen even een koffie gedronken. Het leek ons allemaal net iets te toeristisch.
We hebben de weg van Mont-Saint-Michel naar de parking te voet afgelegd daar de zon ondertussen scheen en we van de mooie zichten vanop een afstand nog wilden genieten.
We wilden op de terugweg langs Cancale, befaamd voor zijn oesterkweek, en we besloten al onze eetlust te bewaren voor oesters en vis. We namen de toeristische route die de kust volgt van Mont-Saint-Michel naar Cancale. Dit is echt een aanrader, daar de kuststreek op verschillende plaatsen mooie uitzichten biedt. Cancale is een gezellig kuststadje met heel wat eetgelegenheden met uitzicht op zee. Op het einde van de kust boulevard is er een oestermarktje waar je elke dag verse oesters kan kopen of onmiddellijk verorberen. We besloten een aperitief te nemen en ondertussen via tripadvisor een goede plek te zoeken om te dineren en ons tegoed te doen aan oesters.

Onze keuze viel op Au Vieux Saffran, 2, quai Gambetta, 35260 Cancale, Frankrijk . We liepen er even langs om een tafeltje te reserveren en de sfeer beviel ons onmiddellijk, gezellig, net, heel vriendelijke ontvangst. We namen nog een tweede aperitief, en liepen dan naar het restaurant. We namen uiteraard elk een portie oesters uit Cancale als voorgerecht, en ze waren gewoon hemels, verser eet je ze zelden. Als hoofdgerecht namen we een witte vis (ik denk schelvis), die heerlijk was klaargemaakt en mooi gepresenteerd. Het was een menu dat we hadden genomen en dus kwam er nog een dessertje achteraan. Dit restaurantje is echt een aanrader op alle gebied en de goede recencies op tripadvisor zijn op hun plaats.
De volgende morgen besloten we de kustlijn van Bretagne te ontdekken naar het Zuiden vanuit Sain-Malo. We hadden geluk en kregen er net als de vorige dag de zon bovenop en dit in tegenstelling tot de weersvoorspellingen die vooraf echt niet heel goed waren. Dit is het voordeel als je aan de kust bent, het weer klaart soms sneller op dan voorzien.
We reden eerst richting de Cote d’Emeraude (Emerald Coast) naar Cap Frehel. Net voor Cap Frehel staat Fort la Latte, een fort waarop je van de Cap een mooi uitzicht hebt. Helaas ging in het laagseizoen het fort pas in de namiddag om 14 u open en daarop wilden we niet wachten. We genoten van een kleine wandeling op Cap Frehel en luisterden even mee met een vogelgids die een groep vogelaars entertainde over de vogels die nestten op de kliffen aan de kust. Het uitzicht is prachtig en het is zalig om even uit te waaien.

Even voorbij Saint-Brieuc vervolgden we onze weg richting Cote de Granite Rose (Pink Granite Coast), een fenomeen waarbij de rotsen aan de kust een indrukwekkende roze kleur hebben en mooie formaties vormt. Rijd hiervoor richting Perros-Guirec en Ploumanac’h. Tussen Perros-Guirec en Ploumanac’h kan je even stoppen om de rotsformaties van één zijde te bekijken en bij laag tij kan je er makkelijk tussen wandelen. Als je verder rijdt naar Ploumanac’h kan je je wagen parkeren vlakbij de zee en de prachtige rotsformatie bewandelen en de vuurtoren bezichtigen. Het geheel is echt indrukwekkend, en eigenlijk compleet verschillend van alles wat ik al langs de Franse kusten had gezien.

We passeerden Perros-Guirec net op het middaguur en besloten onze lunch hier te nemen. We kozen voor Le Bon Accueil, gewoon op gevoel, het restaurant zag er degelijk uit en had een mooi uitzicht over de haven. We deden ons nog eens te goed aan de oesters uit de streek, die verschilden van deze van Cancale maar ook weer heerlijk en super vers werden voorgeschoteld. Het restaurant mist wat aan sfeer maar de kwaliteit van het eten is zeer goed.
Met de mooie vergezichten in het geheugen reden we terug naar Saint-Malo en besloten nog één keer een diner te nemen met oester en vis. Het was even zoeken maar tripadvisor leidde ons naar het restaurant L’Ancrage, 7 Rue Jacques Cartier, 35400 Saint-Malo, Frankrijk , waar we een menu kozen met oesters en zeebaars. Het eten was van uitstekende kwaliteit. En we hadden genoeg oesters gegeten op drie dagen om even zonder te kunnen. Het restaurant lag ook op twee stappen van het hotel wat een zegen was daar het weer even wat minder goed was.
Na het ontbijt besloten we op weg terug naar Brugge, langs Dinan te gaan, daar dit er volgens de beschrijving echt wel mooi en de moeite klonk. Dinan is een middeleeuws stadje met straatjes vol mooi bewaarde houten woningen gelegen aan de rivier Rance. Er is het kasteel van Dinan (helaas gesloten in het winsterseizoen), de toren van Saint Anne, de imposante stadwallen, de basiliek met erachter de Engelse tuin en de klokkentoren.
We genoten van de wandeling door de bijna verlaten prachtige straatjes, en liepen van boven aan de klokkentoren naar beneden tot aan de rivier waar je uitzicht hebt op de aquaduct en waar terrasjes lonken aan de rivier. Je kan op een deel van de stadwallen wandelen, en de basiliek heeft een vreemde combinatie van Romaanse en gotische stijlen. We sloten af met een galette de Bretagne, een heerlijk gevulde boekweitpannenkoek, specialiteit van Bretagne. (La Bigoudene Adres:‎ 17 Place des Cordeliers 22100 Dinan, France)